جویای تبریزی
شمارهٔ ۴۸
۱
به خون دیدهٔ حسرت سر رشته اند مرا
زسوز عشق نکویان برشته اند مرا
۲
ندیده رنگ رخم روی سرخیی هرگز
خط جبین مگر از زر نوشته اند مرا
۳
همیشه بسته لب از عیب مردمان باشم
برای بخیهٔ این زخم رشته اند مرا
۴
جواب آن غزل «فکرت» است این جویا
«چو صفحهٔ غلط از سر نوشته اند مرا»
نظرات