جویای تبریزی
شمارهٔ ۴۸۳
۱
طول زلفت کم ز قامت نیست گر سنجی بگو
روز و شب میزان چو می‌آید برابر می‌شود
۲
اعتمادی بر نفس نبود که چون برگشت بخت
هر چراغ زندگانی باد صرصر می‌شود
۳
سیل اشک از سینه‌ات بر دامن مژگان مریز
هرقدر در خُم بماند باده بهتر می‌شود
۴
اهل دل را می‌رسد در خورد استعداد فیض
چون ترقی کرد آب صاف گوهر می‌شود
۵
کفر باشد؛ کفر؛ نومیدی، که تحصیل مراد
گر نشد این بار جویا بار دیگر می‌شود
تصاویر و صوت
نظرات