جویای تبریزی
شمارهٔ ۵۴۹
۱
پیش رخت مراست دل داغ داغ بند
پروانه را بس است فروغ چراغ بند
۲
از یاری نسیم سحر عطسه ریز شد
تا صبح بود غنچهٔ گل را دماغ بند
۳
از دست در چمن نگذارم پیاله را
گویی چو نرگسم شده در کف ایاغ بند
۴
آزاد کردهٔ غم عشقست خاطرم
باشد مرا ز شغل محبت فراغ بند
۵
جویا روم به سیر چمن همره نسیم
گر باغبان نهاده به درهای باغ بند
نظرات