جویای تبریزی
شمارهٔ ۶۰۶
۱
خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند
می کند دانسته یادم تا فراموشم کند
۲
حسن سرشار ترا نازم شکوهش کم مباد
با وجود صد زبان چون غنچه خاموشم کند
نظرات