جویای تبریزی
شمارهٔ ۶۳۴
۱
چو او در بزم ارباب هوس می‌رفت و می‌آمد
مرا جان در بدن همچون نفس می‌رفت و می‌آمد
۲
ز شوق دیدن لعلش سحرگه غنچهٔ گل را
تذرو رنگ بیرون از قفس می‌رفت و می‌آمد
۳
اگرچه پای سعیم بود در دامان صبر، اما
دلم در سینه مانند جرس می‌رفت و می‌آمد
۴
روان بی‌قرار از جسم غم فرسوده‌ام بر لب
به شوق پای‌بوست هر نفس می‌رفت و می‌آمد
۵
ز دل‌سختیش جویا همچنان کز کوه برگردد
فغانم جانب فریادرس می‌رفت و می‌آمد
تصاویر و صوت
نظرات