جویای تبریزی

شمارهٔ ۶۹۷

۱

با چمن دوش به شوخی چه اداها می‌کرد

غنچه را باد سحر بند قبا وامی‌کرد

۲

شوخی دختر رز دیدهٔ معنی‌بینم

در پس پردهٔ رنگ تو تماشا می‌کرد

۳

همچو بوی گلم از ضعف ز جا برمی‌داشت

گر نسیمی ز چمن روی به صحرا می‌کرد

۴

پیش از آن دم که شود مصرع قدش موزون

کسب معنی دلم از عالم بالا می‌کرد

۵

طعن من بر لب شیرین تو بیکار نبود

اینقدر هست که راه سخنی وامی‌کرد

۶

دل به مستی ز لبش کام خود امشب بگرفت

مطلبی شوخ‌تر ای کاش تمنا می‌کرد

۷

پیش از آن دم که فروچیده شود این دکان

دل سودازده با زلف تو سودا می‌کرد

۸

شبنمی را که کف مهر ز گلشن پیچید

تکمهٔ پیرهن غنچهٔ گل وامی‌کرد

۹

کافرم هرگز اگر موج به دریا کرده است

آنچه دور از تو تپش با دل جویا می‌کرد

کلیات جویا تبریزی - با مقابله دو نسخه خطی قدیمی و تصحیح و مقدمه و شرح حال به کوشش دکتر محمد باقر، دانشگاه پنجاب، 1337 - میرزا داراب بیگ جویا (جویا تبریزی) - تصویر ۷۵۰