جویای تبریزی
شمارهٔ ۷۱۷
۱
می رباید خط روی لاله گونم بیشتر
در بهاران می شود سوز جنونم بیشتر
۲
لحظه ای بنشین نمی خواهم شود آتش بلند
می شود از رفتنت سوز درونم بیشتر
۳
بسکه می دارم نهان در سینه دود آه را
رنگ داغ لاله می ماند به خونم بیشتر
۴
زلف او در بردن دل هیچ کوتاهی نکرد
می رباید لیک چشم پرفسونم بیشتر
۵
مقصدم نبود در این صحرا بجز سرگشتگی
می کند آواره جویا رهنمونم بیشتر
نظرات