جویای تبریزی
شمارهٔ ۷۵۸
۱
تا یاد ترا کرده دلم راهبر خویش
پر در پر عنقا بپریدم ز بپریدم ز بر خویش
۲
تا بام قفس قوت پرواز ندارم
شرمنده ام از کوتهی بال و پر خویش
۳
پیوند سرین را به میان تو چو بیند
عاشق بود ار کوه نبندد کمر خویش
۴
یکبار به گرد سر او گشتم و چون شمع
گردم همهٔ عمر به قربان سر خویش
۵
جویا شده ام واله این مصرع سالک
«طاووس اسیر است به گلدام پر خویش»
نظرات