جویای تبریزی
شمارهٔ ۷۹۰
۱
میستاند باج از صرصر نگاه تند خلق
حسن را در پرده بر چون در ته دامن خلق
۲
در لحد جویا چراغم روشن از مهر علی است
گو نباشد بر سر خاکم پس از مردن خلق
نظرات