جویای تبریزی
شمارهٔ ۹۹
۱
از فلک هرگز نخواهم آرزوی خویش را
در گره دارم چو گوهر آبروی خویش را
۲
قسمتم لبریز صهبا می کند همچون سبو
گر فشارم با دو دست خود گلوی خویش را
۳
نیست هرگز خالی از سودای عشق او سرم
کی تهی از مغز می سازم کدوی خویش را
۴
پشت بر دیوار جنت می دهم جویا اگر
جا دهم یک دم به دوش خود کدوی خویش را
نظرات