جویای تبریزی
شمارهٔ ۱۷
۱
گویند خواجه را چو رسد قاشقی به لب
تا چند ساعتش مکد از حرص بی شمار
۲
یا چون ندیده قاشق او روی گوشت را
چسبد ز شوق گوشت به لب همچو کفچه مار
نظرات