جویای تبریزی

شمارهٔ ۹

قدوهٔ مؤمنین که درگاهش

چون فلک در بلند کریاسی است

آنکه در دست جود او مه و مهر

گاه بخشش کم از دو عباسی است

آنکه خاک سیاه هند ازو

چمن لاله های جوغاسی است

قیمت اطلس فلک بر او

کمتر از جامه های کرباسی است

این فلک قدر او تو نشناسی

که شعار تو قدرنشناسی است

چه شد ار قدر او نداند خصم

قدر نشناسیش ز نسناسی است

از دم مرتضی علی تبرش

آهنین نیست بلکه الماسی است

در غلامان شاه مردان اوست

که درین عهد قللر آقاسی است