جویای تبریزی
شمارهٔ ۱۱
۱
کم دیدن این چشم سیاهم بگداخت
آزرم تو ترک کج کلاهم بگداخت
۲
چون پرتو شمع بر زمین پهن شده است
از شرم رخ تو تا نگاهم بگداخت
نظرات