جویای تبریزی
شمارهٔ ۹۴
۱
غرق است به بحر جرم تا گردن من
شرمنده بود دلم ز بد کردن من
۲
ای کاش که هر نقش قدم چون سوزن
چاهی شود از بهر فرو رفتن من
نظرات