کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۱۳
۱
من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم
یا ز عشق تو به صد گونه بلا برگردم
۲
بیقینم که چو زلف تو نیاید بکفم
نافه یی، گر بهمۀ چین و خطا برگردم
۳
جان شود قالب من و تو بر تو کر یک دم
بسر کوی تو چون باد صبا بر گردم
۴
قبلهٔ جان من است آن خم ابروی به طاق
زان نماز آورم او را که سزا برگردم
۵
من و برگشتن ازین قبله؟ که می فرماید؟
رخصتی بایدم از خطّ تو تا برگردم
۶
لطف از آن افزونتر؟ صورت از آن موزون تر؟
دل ازین پرخون تر؟ ایمه چرا برگردم؟
۷
زلف و روی و لب و دندان و خط و خالش بین
با کجا عشق نبازم؟ ز کجا برگردم؟
۸
گر بشمشیر جفاهام پی جانم بزنی
حاش لله که بجز گرد وفا برگردم
۹
گر تو دشنام و جفاهام از آن می گویی
تا چو سخت آیدم از کوی شما برگردم
۱۰
از تو ما را طمع کشتن و خون ریختن است
نیست ممکن که بدشنام و جفا برگردم
نظرات