کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۴
۱
آنچه عشق تو در جهان کردست
بالله ار دور آسمان کردست
۲
مهر تو با دلم چه کین دارد؟
که دلم برد و قصد جان کردست
۳
آن نه خالت، عکس دیده ما
بر رخ نازکت نشان کردست
۴
هست نام کلاه تو شب پوش
زانکه زلف ترا نهان کردست
۵
آفتاب از رخت سپر بفکند
ورچه صد تیغ بر میان کردست
۶
تا بیاموخت از تو عشوه گری
سالها آسمان دران کردست
۷
بر من آن زلف پیچ پیچ آخر
روی پرچین چرا چنان کردست؟
۸
عشوه ام داده است و بستده جان
راستی را بسی زیان کردست
تصاویر و صوت
نظرات
عین. ح