کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۰۲ - وله ایضا
۱
هجا گفتن ار چه پسندیده نبود
مبادا کسی کآلت آن ندارد
۲
چه آن شاعری کو هجاگو نباشد
چه شیری که چنگال و دندان ندارد
۳
خداوند امساک را هست دردی
که الّا هجا هیچ درمان ندارد
۴
چو نفرین بود بولهب را زایزد
مرا هجو گفتن پشیمان ندارد
۵
رسول اهجهم داد فرمان به حسّان
وزو هیچ مدّاح فرمان ندارد
۶
مر این غرزنان را که از بخل مفرط
کس امّید چیزی از ایشان ندارد
۷
اگر هجو گویی در این گردن من
که هرگز زیانی به ایمان ندارد
۸
حروف هجا گر نخوانند از اوّل
کس اندر جهان خود دبستان ندارد
نظرات