کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۱۱ - وله ایضا
۱
ای سخا پیشه یی کامید مرا
سوی بخت تو رهنمون آورد
۲
پرتو همّت تو چون آتش
رخ بدین چرخ آبگون آورد
۳
چون بدیدم که نشتر از ره فصد
از تن نازنینت خون آورد
۴
عجب آمد مرا از ین حالت
هر زمان حیرتم فزون آورد
۵
گفتم این دست بحر بود،چرا
همچو کان لعل از درون آورد؟
۶
دست سرو، ارغوان شکوفه کند؟
یاسمین بار لاله چون آورد؟
۷
شفق از افتاب طالع شد ؟
فلک این رسم نو کنون آورد؟
۸
آخر الامر معنیی بس خوب
در دلم عقل رهنمون آورد
۹
دست تو بر مثال دریاییست
که دو صد بحر را زبون آورد
۱۰
همچو غوّاص سر بدو در برد
شاخ مرجان ازو برون آورد
نظرات