کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۶۰ - وله ایضا
۱
بزگوارا این خواجگی همه آنست
که روی از پس پرده به خلق ننمایند
۲
برون پرده ضعیفان و ناتوانان را
به دست رنج سپارند و خود بیاسایند
۳
حدیث خسته دلان را بگوش ره ندهند
وگرچه خون جگرها زدیده پالایند
۴
نه گاه راحت درمان دردمند کنند
نه روز شادی بر غمگنان ببخشایند
۵
ببین که چند برفتند تا تو آمده یی
قیاس کن که پس از رفتن تو چند آیند
۶
چو اینچنین بود اولیتر آنچنان باشد
که آن کنند که شان خاص و عام بستایند
۷
بدی چو آمد بدنام از آن بپرهیزند
چو نام نیکو در نیکوی بیفزایند
۸
چو روزگار بخواهد ربود ایشان را
بنقد خود را از روزگار بربایند
نظرات