کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۷۲ - وله ایضا
۱
ای کریمی که با لطافت تو
باغ را برگ یاسمن نبود
۲
چو تو در راستی و ازادی
قامت سرو در چمن نبود
۳
تا بلفظ تو در نیاویزد
قیمت گوهر عدن نبود
۴
چون من از خلق تو سخن گویم
مشک را جای دم زدن نبود
۵
چون من و چون تو کس بدست و زبان
در فشان و شکر شکن نبود
۶
سخنی کاندرو همه شکرست
گرچه جز در زبان من نبود
۷
من ز دست تو چشم می دارم
شکری کاندران سخن نبود
نظرات