کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۲۱۱ - وله ایضا
۱
ای کاینات در نظر همّتت حقیر
دیوار آسمان ز معالیّ تو قصیر
۲
نزهتگه خرد ز خیالت ، دماغها
بستانسرای خلد ز اندیشه ات، ضمیر
۳
هم عقل را هدایت لفظ تو رهنمای
هم خلق را لطافت خلق تو دستگیر
۴
ای خلق را وجود تو بایسته تر ز جان
وی در جهان بقای تو چون عقل ناگزیر
۵
در جان من ز شوق جناب تو آتشیست
کز نسبت تفش خنکست آتش سعیر
۶
گر آب هفت دریا ریزند بر سرش
الّا به آب دجله نگردد سکون پذیر
۷
وین خاصیت خدای بدان داد دجله را
کوهست در جوار جناب تو جای گیر
۸
چندان ز روزگار مرا مهلت آرزوست
کز خاک آستان تو چشمم شود قریر
۹
انفاس پر نفایس تو منقطع مباد
ای همچو آفتاب در ایّام بی نظیر
نظرات