کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۲۹۶ - و له ایضاً
۱
ای سرا پرده بر فلک برده
عصمت از جوهر ملک برده
۲
رایت مهر هرکجا رفته
با خود از رای تو یزک برده
۳
نقّد دعوی حقّ و باطل را
شرع از مسندت محک برده
۴
منهی فکرت تو نخست غیب
سوی علم تو یک بیک برده
۵
عقل گاه تفهّم سخنت
برعطارد گمان شک برده
۶
میزبان قدر زبخشش تو
دیگ اومید را نمک برده
۷
زودبینی لعاب خامۀ تو
روز کوری زشب پرک برده
۸
مژۀ شچم حاسدان درت
رشک بر خار و برخسک برده
۹
بارۀ صیت تو زخطّۀ کون
چندگامی فرا ترک برده
۱۰
ماه منجوق رایت قدرت
زیب خورشید نه فلک برده
۱۱
نوک اوتاد خیمۀ جاهت
رخنه اندر دل سمک برده
نظرات