کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۲۹۷ - وله ایضا
۱
ای دل و جان بیاد تو زنده
همه فانی تو حیّ پاینده
۲
ای ز نعت صفات لم یزلت
فکر انسان سپر بیفکنده
۳
اعتقادات اهل باطل را
دست صنعت ز بیخ برکنده
۴
مهرت از هر دلی که سربرزد
بدهد جان چو صبح در خنده
۵
عاشق صادق تو چون شمعست
که ز گردن زدن شود زنده
۶
به زبان نام تو چگونه بریم؟
با چنین خاطر پراگنده
۷
به خدایی خویش در گذران
هر خطایی که رفت بر بنده
نظرات