کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۷۵ - وله ایضا
۱
صدرا روا مدار ز انعام خود مرا
مرحوم مانده دایم و آنرا بهانه هیچ
۲
هر روز بامداد نهم رخ به درگهت
یک دل پر از امید وپس آنگه شبانه هیچ
۳
چندین هزار تیر معانی ز شست طبع
کردم گشاد و نامداز آن بر نشانه هیچ
۴
پنجاه سال خدمت این خانه کرده ام
و امروز نیست همره من جز فسانه هیچ
۵
گر مستحقّ هیچ نیم من و آفتاب چرخ
پس نیست مستحّق عطا در زمانه هیچ
۶
از طالعست این که من و آفتاب چرخ
مشهور عالمیم و براین آستانه هیچ
۷
زانم همی دهی که ترا در خزانه نیست
یعنی کریم را نبود در خزانه هیچ
۸
لایق بود ز نعمت تو هر که درجهان
اندر میان نعمت و من بر کرانه هیچ
۹
بر منهج امید من از وعده های تو
دامیست بس شگرف و در آن دام دانه هیچ
۱۰
در رستۀ قبول تو بازار من قویست
لیکن چه حاصلست چو نارم به خانه هیچ؟
۱۱
شد چون دهان دلبر من وعده های تو
سرچشمۀ حیات و خود اندر میانه هیچ
نظرات