کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۱
۱
چون دید صبا میان بستان گل را
وز بی شرمی پیش تو خندان گل را
۲
در حال در آویخت بپایش ز درخت
پس کرد ز خار تیر باران گل را
نظرات