کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۲۲
۱
می ده که دل ریش مرا مرهم اوست
سودازدگان عشق را همدم اوست
۲
پیش دل من خاک یکی جرعه بهست
از چرخ که کاسۀ سر عالم اوست
نظرات