کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۲۳
۱
بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست
ناچار زهر غمی بیازارد دوست
۲
گر زانکه غمی برویش آمد چه عجب؟
غم نیز چو من روی نکو دار دوست
نظرات