کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۱۷۸
۱
ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت
حیران شده عقل از صفت و بیش و کمت
۲
روزی صد بار همچو زلف بخمت
اندیشه فرو رفته ز سر تا قدمت
نظرات