کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۳۲۴
۱
دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند
آمد گل و بلبل بر او رخت افکند
۲
ای بیهده گوی مست، بسیار مگوی
وی شوخ دهادن دریده، بر خویش مخند
نظرات