کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۳۶
۱
ای دل چو رسید روز اومید بشب
هیچت ناید زوصل آن شیرین لب
۲
زان پیش که تیره گرددت دیده ز اشک
باری دگری بروشنایی بطلب
نظرات