کمال‌الدین اسماعیل

شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک بالغرق

۱

آنرا که بوصل تو پناهی نبود

بهتر ز عدم پناه گاهی نبود

۲

تو در دهن گوری و من بر لب گور

از لب بدهن دراز راهی نبود

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

امیراحمد اژیه

۱۳۹۹/۰۴/۰۴ - ۲۰:۰۵:۵۸

این رباعی را کمال‌الدین اسماعیل در رثای فرزند مغروقش سروده است.به احتمال قریب به یقین این رباعی منبع الهام حافظ در این بیت مشهورش بوده است:بر لب بحر فنا منتظریم ای ساقیفرصتی دان که ز لب تا به دهان این همه نیست(منبع حافظ نامه اثر بهاالدین خرمشاهی صفحه 383)