کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۵۳
۱
ترکم سوی آماجگه آمد سرمست
چون غمزۀ خود تیر و کمان اندر دست
۲
هر تیر که چون منش ز خود دور انداخت
نالان نالان برفت و در خاک نشست
نظرات