کمالالدین اسماعیل
شمارهٔ ۵۶۵
۱
ماییم نهفته گریه در خنده چو گل
مرده بدمی و از دمی زنده چو گل
۲
خود را بهمه میان درافگنده چو گل
و اندر همه مجمعی پراگنده چو گل
نظرات