خاقانی
غزل شمارهٔ ۱۲۷
۱
دل از آن دلستان به کس نرسد
بر از آن بوستان به کس نرسد
۲
بی‌غمش رنگ عیش کسی نبرد
بی‌دمش بوی جان به کس نرسد
۳
به غلط بوسه‌ای بخواهم ازو
گرچه دانم که آن به کس نرسد
۴
لب به دندان فرو گزد یعنی
رطب از استخوان به کس نرسد
۵
وصلش اندیشه چون کنم کامروز
دولت از ناکسان به کس نرسد
۶
مردمی تنگ بار گشت چنان
کز درش آستان به کس نرسد
۷
عهد و انصاف پی غلط کردند
تا ازیشان نشان به کس نرسد
۸
همه بیگانه‌اند خلق آوخ
کاشنا زان میان به کس نرسد
۹
اهل دردی مجوی خاقانی
کاین مراد از جهان به کس نرسد
تصاویر و صوت
نظرات