خاقانی
غزل شمارهٔ ۲۶۶
۱
دست از دو جهان کشیده خواهم
یک اهل به جان خریده خواهم
۲
گوئی که رسم به اهل رنگی
از طالع بررسیده خواهم
۳
جستم دل آشنا و تا حشر
گر جویم هم ندیده خواهم
۴
نوشی به یقین نماند لیکن
زهری به گمان چشیده خواهم
۵
تا خوشی نفسی به دست نارم
بی‌پای به سر دویده خواهم
۶
از ناوک صبح بهر روزی
صد جوشن شب دریده خواهم
۷
تا گوهری در کنار ناید
چون بحر نیارمیده خواهم
۸
از روزن هر دلی چو خورشید
هر لحظه فرو خزیده خواهم
۹
گر سایهٔ دوستی ببینم
چون سایه ز خود رمیده خواهم
۱۰
بس مار گزیدهٔ وجودم
هم غار عدم گزیده خواهم
۱۱
چون تشنه شوم به رشتهٔ جان
آبی ز جگر کشیده خواهم
۱۲
چشمم می لعل راوق افشاند
دانست که می ندیده خواهم
۱۳
هم زهر دهد چو شاخ سنبل
گر نیشکری گزیده خواهم
تصاویر و صوت
نظرات