خاقانی
غزل شمارهٔ ۶۰
۱
آن نازنین که عیسی دل‌ها زبان اوست
عودالصلب من خط زُنارسان اوست
۲
بس عقل عیسوی که ز مشکین صلیب او
زنار بندد ارچه فلک طیلسان اوست
۳
هر دم لبش به خنده برآید مسیح نو
مانا که مریمی دگر اندر دهان اوست
۴
فرسوده‌تر ز سوزن عیسی تن من است
باریک‌تر ز رشتهٔ مریم لبان اوست
۵
آن لعل را به رشتهٔ مریم که درکشید
از سوزن مسیح که شکل میان اوست
۶
گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجیر مرغش از لب انجیل‌خوان اوست
۷
پیران کعبه لاف ز خاقانی آورند
ترسای روم کیست که خاقانی آن اوست
تصاویر و صوت
نظرات
ابوالفضل غلامی
علیرضا آقاسی