خاقانی
شمارهٔ ۲۱۷
۱
خاقانیا به سائل اگر یک درم دهی
خواهی جزای آن دو بهشت از خدای خویش
۲
پس نام آن کرم کنی ای خواجه برمنه
نام کرم به دادهٔ روی و ریای خویش
۳
بر دادهٔ تو نام کرم کی بود سزا
تا داده را بهشت ستانی سزای خویش
۴
تا یک دهی به خلق و دو خواهی ز حق جزا
آن را ربا شمر که شمردی عطای خویش
۵
دانی کرم کدام بود آنکه هرچه هست
بدهی بهر که هست و نخواهی جزای خویش
نظرات