خاقانی
شمارهٔ ۲۶۹
۱
چشم خونین همه شب قامت شب پیمایم
تا ز خونین جگرش لعل قبا آرایم
۲
ریسمان از رگ جان سازم و سوزن ز مژه
دیده را دوختن لعل قبا فرمایم
۳
اول از عودم خائیدهٔ دندان کسان
آخر از سوختهٔ عالم دندان خایم
۴
گر به من دندان کردند سپید این رمزی است
کاول و آخر دندان کسان را شایم
نظرات