خاقانی
رباعی شمارهٔ ۱۲۱
۱
دیدی که نسیم نوبهاری بوزید
ما را ز بهار ما نسیمی نرسید
۲
دردا که چو گل پردهٔ خلوت بدرید
آن گلرخ ما پرده نشینی بگزید
نظرات