خاقانی
رباعی شمارهٔ ۱۳۴
۱
بخت ار به مراد با توام بنشاند
گردون ز توام برات دولت راند
۲
پروانهٔ بخت را به دیوان وصال
مرفق چه دهم تا ز منت نستاند
نظرات