خاقانی
رباعی شمارهٔ ۱۶۵
۱
خاقانی را آنکه بود سلطان هنر
چون شمع بسی نشست بر کرسی زر
۲
اکنون چو چراغ است به کشتن درخور
بر نطع نشسته اشک ریزان در بر
نظرات