خاقانی

خاقانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۰

۱

دانی ز چه یک نام حق آمد غفار

یعنی که به مجرمان عاصی رحم آر

۲

گر جاهلی از جهل نکردی گنهی

پس عفو همیشه می‌نشستی بیکار

تصاویر و صوت

نظرات

user_image
حمید زارعی
۱۳۹۴/۰۴/۰۷ - ۱۹:۲۸:۵۲
❌ (به مجرمان عاصی رحم آر) رو نباید به صورت امری خوندبلکه کلن یک صفت هست و یه جورایی اسمِ فاعلی در معنیِ کلمه‌ی (غفار)❌ کلمه‌ی (جاهلی) هم نباید تخاطبی خونده بشه و (ی) نکره ساز هست (یعنی اگه شخصی جاهل مرتکب گناهی نمیشد باید پاک و منزه مینشست منتظر مرگ و قیامت) و البته ایهام هم داره اگر (عفوِ همیشه) رو که به معنی بخشیده شده‌ی ازلی ابدی هست رو با یک کاما در وسط و آرایه‌ی تشخیص بخونیم و عفو رو فاعل جمله ی لازمِ (بیکار نشستن) بدونیم، معنیش میشه پس (عفو) و بخشش خدا صفتی بود بیکار و بیهوده و با صفاتِ ثلبیه‌ی خدا در مغایرت.