خاقانی
رباعی شمارهٔ ۱۷۲
۱
خاکی دل من به آتش آگنده مدار
آبم مبر و چو خاکم افکنده مدار
۲
چون کار من از بخت فراهم نکنی
در محنت و غم مرا پراکنده مدار
نظرات