خاقانی
رباعی شمارهٔ ۲۱۰
۱
از کوی تو ای نگار زاری بردیم
آشفته دلی و بیقراری بردیم
۲
ای مایهٔ شادمانی آخر ز درت
رفتیم و غمت به یادگاری بردیم
نظرات