خاقانی
رباعی شمارهٔ ۲۴۸
۱
گر هیچ به بندگیت درخور باشم
در شهر تو سال و مه مجاور باشم
۲
شروان ز پی تو کعبه شد جان مرا
گر برگردم ز کعبه کافر باشم
نظرات