خاقانی
رباعی شمارهٔ ۲۹
۱
کرمی که چو زاهدان خورد برگ درخت
نی درخور زهد سازد از دنیا رخت
۲
از ابرو و چشم ار به بتان ماند سخت
چه سود که نیستش به معشوقی بخت
نظرات