خاقانی
رباعی شمارهٔ ۳۰۵
۱
گفتم پس از آن روز وصال ای دلخواه
شبهای فراقت چه دراز آمد آه
۲
گفتا شب را در این درازی چه گناه
شب روز وصال است که گردیده سیاه
تصاویر و صوت
نظرات