خاقانی

رباعی شمارهٔ ۳۱۱

۱

چون مرغ دلت پرید ناگه تو که‌ای؟

چون اسب تو سم فکند در ره تو که‌ای؟

۲

بر تو ز وجود عاریت نام کسی است

چون عاریه باز دادی آنگه تو که‌ای؟

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات