خاقانی
رباعی شمارهٔ ۳۱۷
۱
خاک ار ز رخت نور برد گه گاهی
منزل به فلک برآورد چون ماهی
۲
ور سرو به قامتت رسد یک راهی
بالا به زمین فروبرد چون چاهی
نظرات