خاقانی
رباعی شمارهٔ ۳۳۵
۱
گر کشتنیم چنان کش از بهر خدای
کز بنده شنوده باشی از روح افزای
۲
زان میگون لب و زان مژهٔ جان فرسای
مستم کن و آنگه رگ جانم بگشای
نظرات